Terminologia używana w dokumentacji

Strona graficzna lub interfejs to graficzna reprezentacja systemu, która pozwala użytkownikom komunikować się z komputerem. To wizualna warstwa, która prezentuje funkcje i dane w sposób zrozumiały i intuicyjny.

Przycisk to graficzny element, na który można kliknąć za pomocą myszy lub ekranu dotykowego, aby wykonać określoną akcję. Przyciski zazwyczaj mają etykiety lub ikony, które wskazują, jaką czynność wykonają.

Menu rozwijane to element interfejsu, który po kliknięciu wyświetla listę dostępnych opcji. Użytkownik może wybrać jedną z opcji, które są ukryte, dopóki menu nie zostanie rozwinięte.

Pole tekstowe to miejsce w interfejsie, w którym użytkownik może wprowadzać tekst, takie jak nazwę użytkownika, hasło, dane, itp. Wprowadzony tekst jest wyświetlany na ekranie.

Okno to obszar na monitorze, który wyróżnia się od tła i zawiera różne elementy interfejsu użytkownika. Okna posiadają odpowiedni tytuł, który pozwala użytkownikom łatwiej rozróżnić i identyfikować ich zawartość.

Funkcje okna mogą być różnorodne:

1. Formularz: Okno może służyć jako formularz, w którym użytkownicy wypełniają pola ekranowe, wprowadzając dane czy informacje.

2. Prezentacja informacji: Okno może zawierać informacje, takie jak powiadomienia, komunikaty, wyniki operacji itp.

3. Przyciski i działania: Okno może zawierać przyciski lub elementy interaktywne, które inicjują wykonanie określonych procedur, akcji lub transakcji.

Okna mogą być zorganizowane w różne struktury, na przykład w formie wielopoziomowej hierarchii, gdzie kliknięcie odpowiedniego przycisku w oknie powoduje wyświetlenie kolejnego okna. Taka organizacja ułatwia użytkownikom nawigację i dostęp do różnych funkcji systemu.

Okna są fundamentalnym elementem interfejsu użytkownika w większości aplikacji i systemów komputerowych. Dzięki nim użytkownicy mogą skupić się na konkretnych zadaniach, operacjach lub prezentowanych informacjach, co znacznie ułatwia korzystanie z programów i podejmowanie interakcji z komputerem.

Okno dialogowe to małe okno, które pojawia się na ekranie, zazwyczaj zawierające ważne informacje lub wymagające od użytkownika odpowiedzi. Okno dialogowe może wymagać potwierdzenia akcji lub dostarczenia danych.

Wskaźnik myszy to graficzny element na ekranie, który reprezentuje położenie i ruch myszy. Użytkownik może przesuwać wskaźnik, naciskać przyciski myszy i dokonywać wyborów na ekranie za pomocą myszy.

Ekran dotykowy to rodzaj ekranu, który reaguje na dotknięcia palcem. Użytkownicy mogą wprowadzać dane, przesuwać się po interfejsie i wybierać opcje, korzystając z gestów na ekranie dotykowym.

Ikona to specyficzny rodzaj przycisku ekranowego, zazwyczaj małego rozmiaru, który jest oznaczony symbolem graficznym i ma za zadanie wywoływanie odpowiednich operacji. Ikony są często używane w interfejsach użytkownika, aby zminimalizować ilość tekstu i uprościć obsługę systemu. Dzięki ikonom użytkownicy mogą szybko rozpoznać i korzystać z różnych funkcji bez konieczności czytania pełnych opisów. Symbole graficzne na ikonach są zazwyczaj intuicyjne i łatwe do zrozumienia, co ułatwia użytkownikom nawigację i interakcję z systemem.

Lista to tabela lub spis zawierający różne dane dotyczące dokumentów określonego rodzaju, jednostek miar, dostępnych magazynów lub informacje zawarte w słowniku. Lista może prezentować spis dostępnych magazynów, jednostek miar lub inne informacje, które są użyteczne dla użytkowników w danym kontekście.

Komunikacja użytkownika z Systemem odbywa się w różny sposób, umożliwiając wybór preferowanego sposobu obsługi. Ogólnie możliwa jest obsługa Systemu za pomocą myszki i klawiatury. Myszka stanowi duże ułatwienie w poruszaniu się po formularzach czy strukturze menu. Dzięki kliknięciu odpowiedniego miejsca ekranowego uzyskujemy różne efekty, co ułatwia korzystanie z systemu.

Przy użyciu myszki najczęściej poruszamy się po tabelach, uruchamiamy funkcje poprzez klikanie odpowiednich obiektów. Natomiast korzystanie z klawiatury może znacznie przyspieszyć pracę z programem. Polega to na znajomości odpowiednich kombinacji wciskanych klawiszy, które powodują określoną reakcję Systemu.

Aby poruszać się między kolejnymi polami ekranowymi, możemy wykorzystać klawisz <TAB> lub kombinację klawiszy <SHIFT><TAB> (aby poruszać się w przeciwną stronę). To ułatwia szybkie przemieszczanie się po różnych polach formularza czy menu, co z kolei przyspiesza pracę z Systemem.

Dzięki możliwości wyboru między obsługą myszką a klawiaturą, użytkownicy mają swobodę w wybieraniu preferowanego sposobu interakcji z Systemem. Ta elastyczność pozwala dostosować sposób obsługi do indywidualnych preferencji i umiejętności użytkowników, co przekłada się na wygodę i efektywność w korzystaniu z programu.

Nr referencyjny to unikalna wartość nadawana automatycznie przez system WMS.net dla każdego dokumentu magazynowego. Jest to wartość inkrementowana, co oznacza, że każdy nowy dokument otrzymuje kolejny numer referencyjny w porządku rosnącym. Dzięki temu każdy dokument magazynowy posiada swój unikalny identyfikator, który umożliwia jego jednoznaczne zidentyfikowanie w systemie.

Numer referencyjny jest przydatny w wielu kontekstach i procesach magazynowych. Służy jako unikalny numer identyfikacyjny dokumentu, co ułatwia jego odnalezienie i śledzenie w systemie. Dzięki temu pracownicy magazynu mogą szybko i precyzyjnie wyszukiwać dokumenty, dokonywać korekt, monitorować statusy czy archiwizować operacje magazynowe.

Automatyczne nadawanie numeru referencyjnego przez system WMS.net eliminuje ryzyko powielania numerów i pomaga w utrzymaniu porządku w bazie danych dokumentów magazynowych. Pozwala to również uniknąć błędów związanych z ręcznym nadawaniem numerów referencyjnych.

Wartość numeru referencyjnego może być wykorzystywana na różne sposoby, w zależności od specyfiki i potrzeb danego przedsiębiorstwa. Może to być np. numer zamówienia klienta, numer faktury, numer dostawy lub inny rodzaj unikalnego identyfikatora związany z operacją magazynową.

Polecenie Edycja umożliwia dokonywanie zmian w zapisanym dokumencie, który ma status BUFOR. Status BUFOR oznacza, że dokument został utworzony, ale jeszcze nie został zatwierdzony jako ostateczny. Dokumenty o statusie BUFOR mogą być edytowane, co pozwala na wprowadzenie dowolnych zmian dotyczących zawartości dokumentu, takich jak dodawanie lub usuwanie pozycji, zmiana ilości, lokalizacji, numerów partii itp.

Jednak po zatwierdzeniu dokumentu, czyli przeniesieniu go z rejestru BUFOR do rejestru dokumentów zatwierdzonych, nie będzie już możliwości wprowadzania zmian, które wpływają na stan magazynowy. Oznacza to, że po zatwierdzeniu dokumentu, jego zawartość staje się ostateczna i niepodlegająca edycji. Wprowadzenie jakichkolwiek zmian w zatwierdzonym dokumencie mogłoby zaburzyć spójność i dokładność danych magazynowych.

Dlatego ważne jest, aby przed zatwierdzeniem dokładnie sprawdzić i upewnić się, że wszystkie informacje i pozycje w dokumencie są poprawne i zgodne z rzeczywistym stanem magazynowym. Po zatwierdzeniu dokument zostaje uznany za prawidłowy i rejestrowany jako dokument zatwierdzony, co uniemożliwia dalsze wprowadzanie zmian.